Пәйгамбәребез صلى الله عليه وسلم: “Мәҗлесләр әманәткә нигезләнер”, – диде

 

📕(Әбү Даут риваяте).

“Мәҗлесләрдә сөйләнелгән серләр башкаларга фаш ителмәскә тиеш. Әгәр сер фаш ителүдән һичкемгә зарар булмаса, яки ул мәҗлестә булганнар тарафыннан яшерелүе таләп ителмәсә, бу вакытта аны сөйләүдән зарар булмас.

Мәҗлескә килсәң, аның әдәпләрен саклау да хәдистәге әманәт сүзе астына керә. Әдәпләре саклана торган мәҗлесләр адәм балалары өчен күңел күтәрелә, гыйлем алына, әдәп вә фазыйләт өйрәнелә торган урын була. Шул җәһәттән мәҗлес вакыт үткәрү вә гомер үтерү кагыйдәсенә корылмаска тиеш.

“Вәзир Сахиб ибн Гыйбад тарафыннан һәрвакыт мәҗлес ясала, анда галимнәр вә яхшы кешеләр, шагыйрьләр вә язучылар, әдипләр җыелып сөйләшәләр, бер-берсеннән файда алалар, ул мәҗлестән гыйлем академиясеннән чыккан кебек таралалар иде”, — дип сөйлиләр. Халкыбыз үрдәк, каз, казылык вә бәлеш мәҗлесләрен күп ясады. Гайбәт вә сүз боткасыннан гыйбарәт мәҗлесләр дә җитәрлек булды. Боларны бетереп, алар урынына әдәби вә гыйльми мәҗлесләр төзү гадәте тергезелсә, бик яхшы эш булыр иде”.

🎓Риза Фәхретдин. “ҖәвамигульКәлим шәрехе”,  99 хәдис. 1916 ел.

🙏 Раббым, безгә күбрәк мәгърифәт мәҗлесләрендә җыелырга насыйп ит, хәрам һәм мәгънәсез булганнарыннан ерагайт